سفارش تبلیغ
صبا ویژن

ندای غدیریان

منبعی برای معرفت نسبت به عید بزرگ غدیر خم

درباره ما


با گذری بر صفحات پر عبرت تاریخ و با نگاهی عمیق به وقایع آن انسان در می یابد که چه وظیفه خطیری بر دوش همگان از اول تا کنون بوده است و هر آنکه در احیای این وظیفه تلاش نموده است موفق و سربلند و پیروز بر آمده و سلمان ها و اباذرها و مقدادها و عمارها شده اند و هر آنکه در احیای این وظیفه از پای نشسته و اهمیت زیادی نداده و نعوذ بالله گاهی کار شکنی کرده ، سرافکنده و خار و ذلیل و اهل آتش بوده و طلحه و زبیرها و کعب الاحبارها و سعد بن قیس ها و دیگر منافقین شده اند . و آن امر چیزی جز ولایت و امامت و امارت مسلمین نیست که بارزترین و رساترین و دشمن شکن ترین آنها مسأله اساسی غدیر خم است. واحیای این امر ولایت وظیفه ای همگانی و جهان شمول است همانطور که در بیانات درر بار پیامبر اکرم آمده است که : فَلیُبَلِّغ الحَاضِرُ الغَائِبَ وَ الوَالِدُ الوَلَدَ اِلَی یَومِ القِیَامَةِ

پیوندهای روزانه

لینک های ویژه

دیگر امکانات

مطالب اخیر وبگاه

لینک دوستان وبگاه

آرشیو مطالب

برچسب‌ها

غدیر (8), عید (3), عید غدیر (3), علی (2), شیعه (2), واقعه غدیر (2), روایات (2), خلقت نورانی (2), خم (2), شب (2), اعمال (2), جمعه (2), چهل حدیث غدیر (1), حب (1), حدیث (1), حسنه (1), حضرت (1), حضرت زهراء (1), حلال (1), خطابه (1), خطابه غدیر (1), خطبه امام رضا علیه السلام درباره غدیر (1), خطبه حضرت عی در روز غدیر (1), خطبه غدیر (1), خطبه غدیریه (1), خلاصه واقعه غدیر (1), 18 ذی الحجه (1), آداب (1), آفرینش اهل بیت (1), اتحاد (1), احیا غدیر (1), احیاء غدیر (1), اختلاف امت (1), اسوه (1), اعمال شب جمعه (1), اعمال شب جمعه قسمت اول (1), اعمال و آداب عید بزرگ غدیر خم (1), الغدیر (1), الله (1), امامت (1), انداد (1), اهل بیت (1), اهمیت (1), اهمیت زیارت غدیریه (1), اهمیت و فضیلت غدیر خم (1), ایتا (1), برنامه (1), بغض (1), بقیع، هشتم شوال (1), پوستر (1), تبلیغ (1), تحدی (1), تقلید (1), تهنیت (1), تونس (1), تیجان (1), جایگاه (1), جمعت فی صفاتک الاضداد (1), شب جمعه (1), شقی (1), شکوی (1), دختر (1), در (1), دهر (1), رسول (1), روزه غدیر (1), زاده (1), زنده نگه داشتن عید غدیر (1), زیارت امیرالمومنین در روز غدیر (1), زیارت غدیریه امام هادی (1), سحاب (1), سر (1), سه روز در غدیر (1), سوره (1), غدیر در اهل سنت (1), غرب (1), فراموشی (1), فضائل الشیعه (1), فضائل حضرت علی (1), قرآن (1), قربان (1), لیلة المبیت (1), مدح مولا (1), مرضاة الله (1), مسابقه (1), مسابقه عید آسمانی (1), مسابقه غدیر (1), مسجد مرو (1), معادل (1), معیار (1), مقام امامت (1), ملاک (1), ملکوت (1), منشور اسلام (1), نرم افزار، غدیر،غدیر خم، برکه، برکه غدیر، نرم افزار برکه، (1), نور (1), وظیفه (1), ولادت (1), یوسف غدیر (1), کانال (1), کتاب (1), کرونا (1), کلام امام رضا (1), صفات امام (1), صیام یوم الغدیر (1), طیب (1), عظمت (1), علالمه امینی (1), عماه (1), عید آسمانی (1), عید غدیر نزد سایر فرق (1), عیدبزرگ غدیرخم (1),

طراح قالب

ثامن تم؛مرجع قالب و ابزار مذهبی وبلاگ و سایت
دوباره فاطمیه آمده ... یا فاطمه زهرا (س) شهادت حضرت فاطمه (س) بر همه مسلمانان جهان تسلیت باد...

پوستر اهمیت و فضیلت عید بزرگ غدیر خم طراحی شده توسط خادمین کانال نور ملکوت عید بزرگ غدیر خم مناسب برای فضای منزل و مغازه و جهت نصب در تابلو مساجد و پایگاه ها فرهنگی و برای هدیه دادن، با نشر این پوستر در احیای عید بزرگ غدیر سهیم باشید برای دانلود کلیک کنید

 


نویسنده علی حیدری در یادداشت ثابت - یکشنبه 99/4/23 | نظر

پوستر اعمال و آداب عید بزرگ غدیر خمطراحی شده توسط کارگروه نور ملکوت عید بزرگ غدیر خم مناسب برای فضای منزل و مغازه و جهت نصب در تابلو مساجد و پایگاه ها فرهنگی و برای هدیه دادن، با نشر این پوستر در احیای عید بزرگ غدیر سهیم باشیدبرای دانلود کلیک کنید

 


نویسنده علی حیدری در یادداشت ثابت - یکشنبه 99/4/23 | نظر

 امام در کلام امام رضا علیه السلام

 
 
 
امام کیست/ بیان نورانی امام رضا علیه السلام درباره صفت و فضائل امام
 
شیخ صدوق در کتاب کمال الدین، معانى الأخبار، الأمالى و عیون اخبار الرضا(علیه السلام) روایت جامع و کاملى را از امام رضا(علیه السلام) درباره امامت نقل مى‌ کند .

کُنَّا مَعَ‏ اَلرِّضَا ع‏ بِمَرْوَ فَاجْتَمَعْنَا فِی اَلْجَامِعِ‏ یوْمَ اَلْجُمُعَةِ فِی بَدْءِ مَقْدَمِنَا فَأَدَارُوا أَمْرَ اَلْإِمَامَةِ وَ ذَکَرُوا کَثْرَةَ اِخْتِلاَفِ اَلنَّاسِ فِیهَا فَدَخَلْتُ عَلَى سَیدِی ع فَأَعْلَمْتُهُ خَوْضَ اَلنَّاسِ فِیهِ فَتَبَسَّمَ ع ثُمَّ قَالَ یا عَبْدَ اَلْعَزِیزِ جَهِلَ اَلْقَوْمُ وَ خُدِعُوا عَنْ آرَائِهِمْ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یقْبِضْ‏ نَبِیهُ ص‏ حَتَّى أَکْمَلَ لَهُ اَلدِّینَ وَ أَنْزَلَ عَلَیهِ‏ اَلْقُرْآنَ‏ فِیهِ تِبْیانُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ بَینَ فِیهِ اَلْحَلاَلَ وَ اَلْحَرَامَ وَ اَلْحُدُودَ وَ اَلْأَحْکَامَ وَ جَمِیعَ مَا یحْتَاجُ إِلَیهِ اَلنَّاسُ کَمَلاً فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَّ مََا فَرَّطْنََا فِی‏ اَلْکِتََابِ‏ مِنْ شَیْ‏ءٍ وَ أَنْزَلَ فِی‏ حَجَّةِ اَلْوَدَاعِ‏ وَ هِیَ آخِرُ عُمُرِهِ ص‏ اَلْیوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ‏ اَلْإِسْلاََمَ‏ دِیناً وَ أَمْرُ اَلْإِمَامَةِ مِنْ تَمَامِ اَلدِّینِ وَ لَمْ یمْضِ ص‏ حَتَّى بَینَ لِأُمَّتِهِ مَعَالِمَ‏ دِینِهِمْ وَ أَوْضَحَ لَهُمْ سَبِیلَهُمْ وَ تَرَکَهُمْ عَلَى قَصْدِ سَبِیلِ اَلْحَقِّ وَ أَقَامَ لَهُمْ‏ عَلِیاً ع‏ عَلَماً وَ إِمَاماً وَ مَا تَرَکَ لَهُمْ شَیئاً یحْتَاجُ إِلَیْهِ اَلْأُمَّةُ إِلاَّ بَینَهُ فَمَنْ زَعَمَ‏ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یکْمِلْ دِینَهُ فَقَدْ رَدَّ کِتَابَ اَللَّهِ‏ وَ مَنْ رَدَّ کِتَابَ اَللَّهِ‏ فَهُوَ کَافِرٌ بِهِ‏ هَلْ یعْرِفُونَ‏ قَدْرَ اَلْإِمَامَةِ وَ مَحَلَّهَا مِنَ اَلْأُمَّةِ فَیجُوزَ فِیهَا اِخْتِیارُهُمْ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ أَجَلُّ قَدْراً وَ أَعْظَمُ شَأْناً وَ أَعْلَى مَکَاناً وَ أَمْنَعُ جَانِباً وَ أَبْعَدُ غَوْراً مِنْ أَنْ یبْلُغَهَا اَلنَّاسُ بِعُقُولِهِمْ‏ أَوْ ینَالُوهَا بِآرَائِهِمْ أَوْ یقِیمُوا إِمَاماً بِاخْتِیارِهِمْ‏ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ خَصَّ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا إِبْرَاهِیمَ‏ اَلْخَلِیلَ ع‏ بَعْدَ اَلنُّبُوَّةِ وَ اَلْخُلَّةِ مَرْتَبَةً ثَالِثَةً وَ فَضِیلَةً شَرَّفَهُ بِهَا وَ أَشَادَ بِهَا ذِکْرَهُ‏ فَقَالَ‏ إِنِّی جََاعِلُکَ لِلنََّاسِ إِمََاماً فَقَالَ‏ اَلْخَلِیلُ ع‏ سُرُوراً بِهَا وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی‏ قَالَ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لاََ یَنََالُ عَهْدِی اَلظََّالِمِینَ‏ فَأَبْطَلَتْ هَذِهِ اَلْآیَةُ إِمَامَةَ کُلِّ ظَالِمٍ‏ إِلَى‏ یَوْمِ اَلْقِیَامَةِ وَ صَارَتْ فِی اَلصَّفْوَةِ ثُمَّ أَکْرَمَهُ اَللَّهُ تَعَالَى بِأَنْ جَعَلَهَا فِی ذُرِّیَّتِهِ أَهْلِ اَلصَّفْوَةِ وَ اَلطَّهَارَةِ فَقَالَ‏ وَ وَهَبْنََا لَهُ‏ إِسْحََاقَ‏ وَ یَعْقُوبَ‏ نََافِلَةً وَ کُلاًّ جَعَلْنََا صََالِحِینَ `وَ جَعَلْنََاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ‏ بِأَمْرِنََا وَ أَوْحَیْنََا إِلَیْهِمْ فِعْلَ اَلْخَیْرََاتِ وَ إِقََامَ اَلصَّلاََةِ وَ إِیتََاءَ اَلزَّکََاةِ وَ کََانُوا لَنََا عََابِدِینَ‏ فَلَمْ تَزَلْ فِی ذُرِّیَّتِهِ یَرِثُهَا بَعْضٌ عَنْ بَعْضٍ‏ قَرْناً فَقَرْناً حَتَّى وَرَّثَهَا اَللَّهُ تَعَالَى‏ اَلنَّبِیَّ ص‏ فَقَالَ جَلَّ وَ تَعَالَى إِنَّ أَوْلَى اَلنََّاسِ‏ بِإِبْرََاهِیمَ‏ لَلَّذِینَ اِتَّبَعُوهُ وَ هََذَا اَلنَّبِیُ‏ وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ اَللََّهُ وَلِیُّ اَلْمُؤْمِنِینَ‏ فَکَانَتْ‏ لَهُ خَاصَّةً فَقَلَّدَهَا ص‏ عَلِیّاً ع‏ بِأَمْرِ اَللَّهِ‏ تَعَالَى عَلَى رَسْمِ مَا فَرَضَ اَللَّهُ فَصَارَتْ فِی ذُرِّیَّتِهِ اَلْأَصْفِیَاءِ اَلَّذِینَ آتَاهُمُ اَللَّهُ اَلْعِلْمَ وَ اَلْإِیمَانَ‏ بِقَوْلِهِ تَعَالَى وَ قََالَ اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْعِلْمَ وَ اَلْإِیمََانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِی‏ کِتََابِ اَللََّهِ‏ إِلى‏ََ یَوْمِ اَلْبَعْثِ‏ فَهِیَ فِی وُلْدِ عَلِیٍّ ع‏ خَاصَّةً إِلَى‏ یَوْمِ اَلْقِیَامَةِ إِذْ لاَ نَبِیَّ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ص‏ فَمِنْ أَیْنَ یَخْتَارُ هَؤُلاَءِ اَلْجُهَّالُ‏ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ هِیَ مَنْزِلَةُ اَلْأَنْبِیَاءِ وَ إِرْثُ اَلْأَوْصِیَاءِ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ خِلاَفَةُ اَللَّهِ وَ خِلاَفَةُ اَلرَّسُولِ ص‏ وَ مَقَامُ‏ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ ع‏ وَ مِیرَاثُ‏ اَلْحَسَنِ‏ وَ اَلْحُسَیْنِ ع‏ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ زِمَامُ اَلدِّینِ وَ نِظَامُ‏ اَلْمُسْلِمِینَ‏ وَ صَلاَحُ اَلدُّنْیَا وَ عِزُّ اَلْمُؤْمِنِینَ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ أُسُ‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ اَلنَّامِی وَ فَرْعُهُ اَلسَّامِی بِالْإِمَامِ تَمَامُ اَلصَّلاَةِ وَ اَلزَّکَاةِ وَ اَلصِّیَامِ وَ اَلْحَجِّ وَ اَلْجِهَادِ وَ تَوْفِیرُ اَلْفَیْ‏ءِ وَ اَلصَّدَقَاتِ وَ إِمْضَاءُ اَلْحُدُودِ وَ اَلْأَحْکَامِ وَ مَنْعُ اَلثُّغُورِ وَ اَلْأَطْرَافِ اَلْإِمَامُ یُحِلُّ حَلاَلَ اَللَّهِ وَ یُحَرِّمُ حَرَامَ اَللَّهِ وَ یُقِیمُ حُدُودَ اَللَّهِ وَ یَذُبُّ عَنْ دِینِ اَللَّهِ‏ وَ یَدْعُو إِلَى سَبِیلِ رَبِّهِ بِالْحِکْمَةِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ اَلْحَسَنَةِ وَ اَلْحُجَّةِ اَلْبَالِغَةِ اَلْإِمَامُ کَالشَّمْسِ اَلطَّالِعَةِ اَلْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِیَ فِی اَلْأُفُقِ بِحَیْثُ لاَ تَنَالُهَا اَلْأَیْدِی وَ اَلْأَبْصَارُ اَلْإِمَامُ اَلْبَدْرُ اَلْمُنِیرُ وَ اَلسِّرَاجُ اَلزَّاهِرُ وَ اَلنُّورُ اَلسَّاطِعُ وَ اَلنَّجْمُ اَلْهَادِی فِی غَیَاهِبِ‏ اَلدُّجَى وَ أَجْوَازِ اَلْبُلْدَانِ وَ اَلْقِفَارِ وَ لُجَجِ‏ اَلْبِحَارِ اَلْإِمَامُ اَلْمَاءُ اَلْعَذْبُ عَلَى اَلظَّمَإِ وَ اَلدَّالُّ عَلَى اَلْهُدَى وَ اَلْمُنْجِی مِنَ اَلرَّدَى اَلْإِمَامُ اَلنَّارُ عَلَى اَلْیَفَاعِ اَلْحَارُّ لِمَنِ اِصْطَلَى‏ بِهِ وَ اَلدَّلِیلُ فِی اَلْمَهَالِکِ مَنْ فَارَقَهُ فَهَالِکٌ‏ اَلْإِمَامُ اَلسَّحَابُ اَلْمَاطِرُ وَ اَلْغَیْثُ اَلْهَاطِلُ وَ اَلشَّمْسُ اَلْمُضِیئَةُ وَ اَلسَّمَاءُ اَلظَّلِیلَةُ وَ اَلْأَرْضُ اَلْبَسِیطَةُ وَ اَلْعَیْنُ اَلْغَزِیرَةُ وَ اَلْغَدِیرُ وَ اَلرَّوْضَةُ اَلْإِمَامُ اَلْأَنِیسُ اَلرَّفِیقُ وَ اَلْوَالِدُ اَلشَّفِیقُ وَ اَلْأَخُ اَلشَّقِیقُ وَ اَلْأُمُّ اَلْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ اَلصَّغِیرِ وَ مَفْزَعُ اَلْعِبَادِ فِی اَلدَّاهِیَةِ اَلنَّآدِ اَلْإِمَامُ أَمِینُ اَللَّهِ‏ فِی خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ خَلِیفَتُهُ فِی بِلاَدِهِ وَ اَلدَّاعِی إِلَى اَللَّهِ وَ اَلذَّابُّ عَنْ حُرَمِ اَللَّهِ اَلْإِمَامُ اَلْمُطَهَّرُ مِنَ اَلذُّنُوبِ‏ وَ اَلْمُبَرَّأُ عَنِ اَلْعُیُوبِ‏ اَلْمَخْصُوصُ بِالْعِلْمِ‏ اَلْمَوْسُومُ بِالْحِلْمِ‏ نِظَامُ اَلدِّینِ‏ وَ عِزُّ اَلْمُسْلِمِینَ‏ وَ غَیْظُ اَلْمُنَافِقِینَ وَ بَوَارُ اَلْکَافِرِینَ‏ اَلْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لاَ یُدَانِیهِ أَحَدٌ وَ لاَ یُعَادِلُهُ عَالِمٌ‏ وَ لاَ یُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ وَ لاَ لَهُ مِثْلٌ وَ لاَ نَظِیرٌ مَخْصُوصٌ‏ بِالْفَضْلِ کُلِّهِ مِنْ غَیْرِ طَلَبٍ‏ مِنْهُ لَهُ وَ لاَ اِکْتِسَابٍ بَلِ اِخْتِصَاصٌ مِنَ اَلْمُفْضِلِ اَلْوَهَّابِ فَمَنْ ذَا اَلَّذِی یبْلُغُ مَعْرِفَةَ اَلْإِمَامِ‏ أَوْ یمْکِنُهُ اِخْتِیارُهُ هَیهَاتَ‏ هَیهَاتَ ضَلَّتِ اَلْعُقُولُ وَ تَاهَتِ اَلْحُلُومُ وَ حَارَتِ‏ اَلْأَلْبَابُ‏ وَ خَسَأَتِ اَلْعُیونُ‏ وَ تَصَاغَرَتِ‏ اَلْعُظَمَاءُ وَ تَحَیرَتِ اَلْحُکَمَاءُ وَ تَقَاصَرَتِ‏ اَلْحُلَمَاءُ وَ حَصِرَتِ‏ اَلْخُطَبَاءُ وَ جَهِلَتِ اَلْأَلِبَّاءُ وَ کَلَّتِ اَلشُّعَرَاءُ وَ عَجَزَتِ اَلْأُدَبَاءُ وَ عَییتِ اَلْبُلَغَاءُ عَنْ وَصْفِ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِهِ أَوْ فَضِیلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ‏ وَ أَقَرَّتْ بِالْعَجْزِ وَ اَلتَّقْصِیرِ وَ کَیفَ یوصَفُ بِکُلِّهِ أَوْ ینْعَتُ بِکُنْهِهِ‏ أَوْ یُفْهَمُ شَیْ‏ءٌ مِنْ أَمْرِهِ أَوْ یوجَدُ مَنْ یقُومُ مَقَامَهُ وَ یغْنِی غِنَاهُ لاَ کَیفَ وَ أَنَّى وَ هُوَ بِحَیثُ اَلنَّجْمُ مِنْ یدِ اَلْمُتَنَاوِلِینَ وَ وَصْفِ اَلْوَاصِفِینَ فَأَینَ اَلاِخْتِیارُ مِنْ هَذَا وَ أَینَ اَلْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَینَ یوجَدُ مِثْلُ هَذَا أَ تَظُنُّونَ‏ أَنَّ ذَلِکَ یوجَدُ فِی غَیرِ آلِ اَلرَّسُولِ مُحَمَّدٍ ص‏ کَذَبَتْهُمْ‏ وَ اَللَّهِ أَنْفُسُهُمْ‏ وَ مَنَّتْهُمُ اَلْأَبَاطِیلَ فَارْتَقَوْا مُرْتَقًى‏ صَعْباً دَحْضاً تَزِلُّ عَنْهُ إِلَى اَلْحَضِیضِ أَقْدَامُهُمْ رَامُوا إِقَامَةَ اَلْإِمَامِ بِعُقُولٍ حَائِرَةٍ بَائِرَةٍ نَاقِصَةٍ وَ آرَاءٍ مُضِلَّةٍ فَلَمْ یزْدَادُوا مِنْهُ إِلاَّ بُعْداً قََاتَلَهُمُ اَللََّهُ أَنََّى یؤْفَکُونَ‏ وَ لَقَدْ رَامُوا صَعْباً وَ قَالُوا إِفْکاً وَ ضَلُّوا ضَلاََلاً بَعِیداً وَ وَقَعُوا فِی اَلْحَیرَةِ إِذْ تَرَکُوا اَلْإِمَامَ عَنْ بَصِیرَةٍ وَ زَینَ لَهُمُ اَلشَّیْطََانُ‏ أَعْمََالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ اَلسَّبِیلِ وَ کََانُوا مُسْتَبْصِرِینَ‏ رَغِبُوا عَنِ اِخْتِیارِ اَللَّهِ وَ اِخْتِیارِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ وَ أَهْلِ بَیتِهِ‏ إِلَى اِخْتِیارِهِمْ وَ اَلْقُرْآنُ‏ ینَادِیهِمْ وَ رَبُّکَ یخْلُقُ‏ مََا یشََاءُ وَ یخْتََارُ مََا کََانَ لَهُمُ اَلْخِیرَةُ سُبْحََانَ اَللََّهِ‏ وَ تَعََالى‏ََ عَمََّا یشْرِکُونَ‏ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ مََا کََانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لاََ مُؤْمِنَةٍ إِذََا قَضَى اَللََّهُ وَ رَسُولُهُ‏ أَمْراً أَنْ یکُونَ لَهُمُ اَلْخِیرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ‏ اَلْآیةَ وَ قَالَ مََا لَکُمْ کَیفَ تَحْکُمُونَ‏ `أَمْ لَکُمْ کِتََابٌ‏ فِیهِ تَدْرُسُونَ `إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمََا تَخَیرُونَ `أَمْ لَکُمْ أَیمََانٌ عَلَینََا بََالِغَةٌ إِلى‏ََ یَوْمِ اَلْقِیََامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمََا تَحْکُمُونَ `سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذََلِکَ زَعِیمٌ‏ `أَمْ لَهُمْ شُرَکََاءُ فَلْیأْتُوا بِشُرَکََائِهِمْ إِنْ کََانُوا صََادِقِینَ‏ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ أَ فَلاََ یتَدَبَّرُونَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ أَمْ عَلى‏ََ قُلُوبٍ أَقْفََالُهََا أَمْ‏ طَبَعَ اَللََّهُ عَلى‏ََ قُلُوبِهِمْ‏ فَهُمْ لاََ یفْقَهُونَ‏ أَمْ‏ قََالُوا سَمِعْنََا وَ هُمْ لاََ یسْمَعُونَ‏ `إِنَّ شَرَّ اَلدَّوَابِّ عِنْدَ اَللََّهِ اَلصُّمُ‏ اَلْبُکْمُ‏ اَلَّذِینَ لاََ یعْقِلُونَ‏ `وَ لَوْ عَلِمَ اَللََّهُ فِیهِمْ خَیراً لَأَسْمَعَهُمْ وَ لَوْ أَسْمَعَهُمْ‏ لَتَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ‏ أَمْ‏ قََالُوا سَمِعْنََا وَ عَصَییْنََا بَلْ هُوَ فَضْلُ اَللََّهِ یؤْتِیهِ مَنْ یشََاءُ وَ اَللََّهُ ذُو اَلْفَضْلِ اَلْعَظِیمِ‏ فَکَیفَ لَهُمْ بِاخْتِیارِ اَلْإِمَامِ وَ اَلْإِمَامُ عَالِمٌ لاَ یجْهَلُ وَ رَاعٍ لاَ ینْکُلُ مَعْدِنُ اَلْقُدْسِ وَ اَلطَّهَارَةِ وَ اَلنُّسُکِ وَ اَلزَّهَادَةِ وَ اَلْعِلْمِ وَ اَلْعِبَادَةِ مَخْصُوصٌ بِدَعْوَةِ اَلرَّسُولِ ص‏ وَ نَسْلِ‏ اَلْمُطَهَّرَةِ اَلْبَتُولِ‏ لاَ مَغْمَزَ فِیهِ فِی نَسَبٍ وَ لاَ یدَانِیهِ ذُو حَسَبٍ‏ فِی اَلْبَیتِ مِنْ‏ قُرَیشٍ‏ وَ اَلذِّرْوَةِ مِنْ‏ هَاشِمٍ‏ وَ اَلْعِتْرَةِ مِنَ‏ اَلرَّسُولِ ص‏ وَ اَلرِّضَا مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ شَرَفُ اَلْأَشْرَافِ وَ اَلْفَرْعُ مِنْ‏ عَبْدِ مَنَافٍ‏ نَامِی اَلْعِلْمِ‏ کَامِلُ اَلْحِلْمِ مُضْطَلِعٌ بِالْإِمَامَةِ عَالِمٌ بِالسِّیاسَةِ مَفْرُوضُ اَلطَّاعَةِ قَائِمٌ بِأَمْرِ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ نَاصِحٌ لِعِبَادِ اَللَّهِ حَافِظٌ لِدِینِ اَللَّهِ إِنَّ اَلْأَنْبِیاءَ وَ اَلْأَئِمَّةَ ص‏ یوَفِّقُهُمُ اَللَّهُ‏ وَیؤْتِیهِمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِهِ وَ حِکَمِهِ مَا لاَ یؤْتِیهِ غَیرَهُمْ فَیکُونُ عِلْمُهُمْ فَوْقَ عِلْمِ أَهْلِ اَلزَّمَانِ فِی قَوْلِهِ تَعَالَى أَ فَمَنْ یهْدِی إِلَى اَلْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یتَّبَعَ أَمَّنْ لاََ یهِدِّی‏ إِلاََّ أَنْ یهْدى‏ََ فَمََا لَکُمْ کَیفَ تَحْکُمُونَ‏ وَ قَوْلِهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ مَنْ یؤْتَ اَلْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیراً کَثِیراً وَ قَوْلِهِ فِی‏ طَالُوتَ‏ إِنَّ اَللََّهَ اِصْطَفََاهُ عَلَیکُمْ وَ زََادَهُ بَسْطَةً فِی اَلْعِلْمِ وَ اَلْجِسْمِ وَ اَللََّهُ یؤْتِی مُلْکَهُ مَنْ یشََاءُ وَ اَللََّهُ وََاسِعٌ عَلِیمٌ‏ وَ قَالَ‏ لِنَبِیهِ ص‏ أَنْزَلَ‏ عَلَیکَ‏ اَلْکِتََابَ‏ وَ اَلْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَکَ مََا لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ وَ کََانَ فَضْلُ اَللََّهِ عَلَیکَ عَظِیماً وَ قَالَ فِی‏ اَلْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَیتِ‏ نَبِیهِ‏ وَ عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیتِهِ ص‏ أَمْ یحْسُدُونَ اَلنََّاسَ عَلى‏ََ مََا آتََاهُمُ اَللََّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَینََا آلَ إِبْرََاهِیمَ‏ اَلْکِتََابَ وَ اَلْحِکْمَةَ وَ آتَینََاهُمْ مُلْکاً عَظِیماً `فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ صَدَّ عَنْهُ وَ کَفى‏ََ بِجَهَنَّمَ سَعِیراً وَ إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا اِخْتَارَهُ‏ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِأُمُورِ عِبَادِهِ شَرَحَ صَدْرَهُ‏ لِذَلِکَ وَ أَوْدَعَ قَلْبَهُ ینَابِیعَ اَلْحِکْمَةِ وَ أَلْهَمَهُ اَلْعِلْمَ إِلْهَاماً فَلَمْ یعْیَ بَعْدَهُ‏ بِجَوَابٍ وَ لاَ یحَیرُ فِیهِ‏ عَنِ اَلصَّوَابِ فَهُوَ مَعْصُومٌ‏ مُؤَیدٌ مُوَفَّقٌ مُسَدَّدٌ قَدْ أَمِنَ مِنَ اَلْخَطَایا وَ اَلزَّلَلِ‏ وَ اَلْعِثَارِ یخُصُّهُ اَللَّهُ بِذَلِکَ لِیکُونَ حُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ شَاهِدَهُ عَلَى خَلْقِهِ وَ ذََلِکَ فَضْلُ اَللََّهِ یؤْتِیهِ مَنْ یشََاءُ وَ اَللََّهُ ذُو اَلْفَضْلِ اَلْعَظِیمِ‏ فَهَلْ یقْدِرُونَ عَلَى مِثْلِ هَذَا فَیخْتَارُونَهُ أَوْ یکُونُ مُخْتَارُهُمْ بِهَذِهِ اَلصِّفَةِ فَیقَدِّمُونَهُ تَعَدَّوْا وَ بَیتِ اَللَّهِ‏ اَلْحَقَّ وَ نَبَذُوا کِتََابَ اَللََّهِ‏ وَرََاءَ ظُهُورِهِمْ کَأَنَّهُمْ لاََ یعْلَمُونَ‏ وَ فِی‏ کِتَابِ اَللَّهِ‏ اَلْهُدَى وَ اَلشِّفَاءُ فَنَبَذُوهُ وَ اِتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ فَذَمَّهُمُ اَللَّهُ وَ مَقَّتَهُمْ وَ أَتْعَسَهُمْ‏ فَقَالَ جَلَّ وَ تَعَالَى وَ مَنْ أَضَلُ‏ مِمَّنِ اِتَّبَعَ هَوََاهُ بِغَیرِ هُدىً‏ مِنَ اَللََّهِ إِنَّ اَللََّهَ لاََ یهْدِی‏ اَلْقَوْمَ اَلظََّالِمِینَ‏ وَ قَالَ‏ فَتَعْساً لَهُمْ‏ وَ أَضَلَّ أَعْمََالَهُمْ‏ وَ قَالَ‏ کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اَللََّهِ وَ عِنْدَ اَلَّذِینَ آمَنُوا کَذََلِکَ یطْبَعُ اَللََّهُ عَلى‏ََ کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبََّارٍ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى‏ اَلنَّبِیِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً (اصول کافى جلد 1 صفحه: 283 روایة: 1)

ترجمه :

عبد العزیز بن مسلم گوید: ما در ایام على بن موسى الرضا (ع) در مرو بودیم، در آغاز ورود خود، روز جمعه در مسجد جامع گرد آمدیم و در موضوع امر امامت که مورد اختلاف فراوان مردم بود گفتگو کردیم و من شرفیاب حضور سید خود امام رضا (ع) شدم و بررسیهاى مردم را در امر امامت به عرض او رسانیدم، تبسمى کرد و فرمود: اى عبد العزیز، این مردم نادانند و از رأى و دین خود فریب خورده‏اند، به راستى خدا عز و جل جان‏ پیغمبر خود را نگرفت تا دین را براى او کامل کرد و قرآنى به او فرستاد که شرح هر چیز در آن است، حلال و حرام و حدود و احکام و آنچه مردم بدان نیاز دارند همه را در آن بیان کرده و فرموده (38 سوره انعام): «ما در این کتاب چیزى را فرو گذار نکردیم» در سفر حجة الوداع که آخر عمر پیغمبر بود نازل فرمود (3 سوره مائده): «امروز دین را براى شما کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را براى شما پسندیدم، تا دین شما باشد» امر امامت از (کمال دین خ ل) تمام نعمت است.
 
پیغمبر از دنیا نرفت تا براى مردم همه معالم دین آنها را بیان کرد و راه آنان را بر ایشان روشن ساخت و آنها را بر جاده حق واداشت و على (ع) را براى آنها رهبر و پیشوا ساخت و از چیزى که مورد نیاز امت باشد صرف نظر نکرد تا آن را بیان نمود، هر که گمان برد که خدا دینش را کامل نکرده کتاب خدا را رد کرده است و هر که کتاب خدا را رد کند کافر است بدان، آیا مى‏دانند قدر و موقعیت امامت را در میان امت تا اختیار و انتخاب آنان در آن روا باشد، به راستى امامت اندازه‏اى فراتر و مقامى والاتر و موقعى بالاتر و آستانى منیع‏تر و عمقى فروتر از آن دارد که مردم با عقل خود بدان رسند یا با رأى و نظر خود آن را درک کنند یا به انتخاب خود امامى بگمارند. امامت مقامى است که حضرت ابراهیم (ع) پس از آنکه مقام نبوت و خلت را پا بر جا کرد بدان رسید، این امامت سومین درجه و فضیلتى بود که خدایش بدان مشرف کرد و نامش را بوسیله آن بلند نمود و فرمود (124 سوره بقره): «بدرستى که من تو را براى مردم امام نمودم» خلیل از شادمانى بدان عرض کرد: «و از ذریه و نژاد من هم»؟
 
خدا تبارک و تعالى فرمود: «عهد و فرمان من بدست ظالمان نخواهد رسید» این آیه امامت هر ظالمى را تا روز قیامت باطل کرد و آن را مخصوص برگزیدگان پاک ساخت. سپس خداى عز و جل او را گرامى داشت و امامت را در ذریه و نژاد برگزیده او نهاد و فرمود (72 سوره انبیاء): «اسحق و یعقوب را به او غنیمت بخشیدیم و همه را شایسته نمودیم و آنها را رهبرانى ساختیم که به دستور ما هدایت مى‏کردند و کارهاى خیر را به آنها وحى کردیم و بر پا داشتن نماز و پرداخت زکاة را و براى ما عابدان بودند» این امامت همیشه در ذریه او بود و از هم ارث مى‏بردند قرن به قرن تا پیغمبر (ص) رسید و خدا فرمود (68 سوره آل عمران): «به راستى سزاوارتر مردم به ابراهیم پیروان اویند و همین پیغمبر و کسانى که گرویدند و خدا ولى مؤمنان است» این مقام امامت به آن حضرت اختصاص داشت و به دستور خدا آن را به على (ع) واگذارد آنچنان که خداى تعالى آن را واجب کرده بود سپس به ذریه برگزیده او منتقل گردید که خدا به آنها علم و ایمان داده طبق گفته خداى عز و جل (56 سوره روم): «گفتند آن کسانى که به آنها علم و ایمان داده شد هر آینه در کتاب خدا ماندید تا روز قیامت و این روز قیامت است ولى شما ندانید» آنها فرزندان على (ع) هستند تا قیامت زیرا پس از محمد (ص) پیغمبرى نیست، این نفهمها چطور براى خود امام مى‏تراشند با آنکه امامت مقام انبیاء و ارث اوصیاء است، امامت خلافت از طرف خدا و رسول خدا و مقام امیر المؤمنین است و میراث حسن و حسین است.
 
به راستى امامت زمام دین و نظام مسلمین و عزت مؤمنین است امامت بنیاد پاک اسلام و شاخه با برکت آن است، بوسیله امامت نماز و روزه و زکاة و حج و جهاد درست مى‏شوند، غنیمت و صدقات بسیار مى‏گردند، حدود و احکام اجرا مى‏شوند، مرزها و نواحى کشور مصون مى‏شوند، امام حلال و حرام خدا را بیان مى‏کند و حدود خدا را بر پا مى‏دارد و از دین خدا دفاع مى‏کند و با حکمت و پند نیک و دلیل رسا به راه خدا دعوت مى‏نماید، امام مانند آفتاب در عالم طلوع کند و بر افق قرار گیرد که دست و دیده مردم بدان نرسد، امام ماه تابنده، چراغ فروزنده، نور بر افروخته و ستاره رهنما در تاریکى شبها و بیابانهاى تنها و گرداب دریاها است، امام آب گوارائى است براى تشنگى و رهبر بحق و نجات بخش از نابودى است، امام چون تشنگى و رهبر بحق و نجات بخش از نابودى است، امام چون آتشى است بر تیه براى سرمازدگان و دلیلى است در تاریکى‏ها که هر که از آن جدا شود هلاک است. امام ابرى است بارنده، بارانى است سیل آسا، آفتابى است فروزان و آسمانى است سایه بخش و زمینى است گسترده و چشمه‏اى است جوشنده و غدیر و باغى است، امام امینى است یار و پدرى است مهربان و برادرى است دلسوز و پناه بندگان خدا است در موقع ترس و پیشآمدهاى بد، امام امین خداى عز و جل است در میان خلقش و حجت او است بر بندگانش و خلیفه او است در بلادش و دعوت‏کننده به سوى خداى عز و جل است و دفاع‏کننده از حقوق خداى جل جلاله است. امام کسى است که از گناهان پاک است و از عیوب بر کنار است، به دانش مخصوص است و به حلم و بردبارى موسوم، نظام دین است و عزت مسلمین و خشم منافقین و هلاک کفار، امام یگانه روزگار خود است، کسى با او برابر نیست و دانشمندى با او همسر نیست، جایگزین ندارد، مانند و نظیر ندارد، بدون تحصیل مخصوص به فضل و از طرف مفضل بدان اختصاص یافته، کیست که‏ بحق شناسائى امام برسد یا تواند او را انتخاب کند؟ هیهات هیهات، خردها در باره‏اش گمراهند و خاطرها در گمگاه، عقلها سرگردان و چشمها بى‏دید، بزرگان در اینجا کوچکند و حکیمان در حیرت و بردباران کوته‏نظر و هوشمندان گیج و نادان و شعراء لال و گنگ و ادباء درمانده و سخندانان بى‏زبان، شرح یک مقامش نتوانند و وصف یکى از فضائلش ندانند، همه به عجز معترفند، چگونه توان کنهش را وصف کرد و اسرارش فهمید؟ چطور کسى به جاى او ایستد و حاجت مربوط به او برآورد؟ نه، چطور؟ از کجا؟ او در مقام خود اخترى است که بر افروزد و از دسترس دست‏یازان و وصف واصفان فراتر است، انتخاب بشر کجا به این پایه رسد، عقل کجا و مقام امام کجا؟ کجا چنین شخصیتى یافت شود گمان برند که در غیر خاندان رسول (ص) امامى یافت شود؟
 
خودشان تکذیب خود کنند، بیهوده آرزو برند و به گردنه بلند لغزاننده‏اى گام نهند که آنها را به نشیب پرتاب کند، خواهند به عقل نارساى خود امامى سازند و به رأى گمراه‏کننده خود پیشوائى پردازند، جز دورى از مقصود حق بهره نبرند، خدا آنها را بکشد تا کى دروغ گویند به پرتگاه در آمدند و دروغ بافتند و سخت به گمراهى افتادند و به سرگردانى گرفتار شدند، دانسته و فهمیده امام خود را گذاشتند و پرچم باطل افراشتند (28 سوره عنکبوت): «شیطان کارشان را برابرشان آرایش داد و آنها را از راه بگردانید با آنکه حق جلوى چشم آنها بود» از انتخاب خداى جل جلاله و رسول خدا (ص) روى برتافتند و به انتخاب باطل خویش گرائیدند با اینکه قرآن بدانها مى‏گوید: «پروردگار تو بیافریند آنچه خواهد و انتخاب کند آنها اختیارى در کار خود ندارند منزه است خدا و برتر است از آنچه شریک‏ او شمارند» خدا فرموده است (36 سوره احزاب): «براى هیچ مرد و زن با ایمان اختیارى در برابر حکم خدا و رسولش در امرى از امورش نیست» و فرموده است (36 سوره قلم): «چیست براى شما، چگونه قضاوت مى کنید (37) یا بلکه کتابى دارید که از آن درس مى‏خوانید (38) که حق دارید چه اختیار کنید (39) یا بر ما قسمتى دارید که امضاء شده و تا قیامت حق قضاوت دارید (40) بپرس کدامشان در این موضوع پیشوا است (41) یا براى آنها شریکانى است بیاورند شرکاى خود را اگر راست گویند». و خداى عز و جل فرموده است (24 سوره محمد): «آیا در قرآن تدبر نکنند یا قفل بر دل دارند یا خدا دلشان را مهر کرده و نمى‏فهمند» یا (20- 23 سوره انفال): «گویند مى‏شنویم و شنوائى ندارند* به راستى بدتر جانوران نزد خدا کَرها و گنگهائى‏اند که عقل ندارند* اگر خدا در آنها خیرى مى‏دانست به آنها شنوائى مى‏داد و اگر هم مى‏شنیدند پشت مى‏کردند و رو بر مى‏گردانیدند یا گویند شنیدیم و عمداً مخالفت کردیم بلکه آن فضلى است که خدا به هر که خواهد دهد خدا صاحب فضل بزرگ است»
 
چگونه مى‏توانند امام اختیار کنند با آنکه باید امام شخصیتى باشد که: 1- دانا باشد و نادانى نداشته باشد. 2- راعى و سرپرستى باشد که شانه خالى نکند و نکول ننماید. 3- معدن قدس و طهارت و نور و زهد و علم و عبادت باشد. 4- مخصوص باشد به دعوت از طرف رسول خدا و از جانب او معین شود. 5- از نژاد فاطمه زهراء مطهره بتول باشد. 6- در نسب او تیرگى و گفتگو نباشد و از بالاترین خاندان در قبیله قریش و کنَگره رفیع بنى هاشم و عترت رسول اکرم و پسند خداى عز و جل باشد. 7- شرف اشراف و زاده عبد مناف باشد. 8- شکافنده حقائق علم و داراى مقام کامل بردبارى و حلم باشد. 9- مملو از معنویات امامت و داناى به تدبیر و سیاست باشد. 10- واجب الاطاعه باشد و به امر خدا قیام کند. 11- ناصح بندگان خدا و حافظ دین خداى عز و جل باشد.
 
به راستى پیغمبران و امامان (ع) را خدا توفیق دهد و از مخزون علم و حکمت خود به آنها چیزها عطا کند که به دیگران ندهد و دانش آنها برتر از دانش همه اهل زمانهاى آنها است چنانچه خداى عز و جل فرماید (35 سوره یونس): «آیا کسى که رهبرى کند شایسته پیروى است یا کسى که نیازمند هدایت است، چه شده؟ شما چگونه قضاوت مى‏کنید» و (369 سوره بقره): «به هر که حکمت داده شد خیر بسیار داده شده و جز خردمندان یاد آور آن نباشند» و (247 سوره بقره) در باره طالوت فرماید: «براستى خدا او را بر شما برگزید و افزونى در علم و جسم داد، خدا به هر که خواهد ملکش را بدهد، خدا واسع و دانا است» و در باره پیغمبر خود فرموده (113 سوره نساء): «کتاب و حکمت را بر تو فرو فرستاد و آنچه نمى ‏دانستى تعلیمت داد و فضل خدا بر تو بزرگ است» و در باره خاندانش که از آل ابراهیم هستند فرمود (54 سوره نساء): «آیا حسد برند به مردم در آنچه خدا از فضل خود به آنها داده محققاً عطا کردیم به آل ابراهیم کتاب و حکمت را و به آنها بزرگى دادیم (55) برخى بدان ایمان داشته و برخى نداشته، دوزخ آتشى افروخته به قدر کفایت دارد». به راستى چون خدا بنده‏اى را براى اصلاح کار بندگان خود انتخاب کند به او شرح صدر عطا کند و در دلش چشمه‏هاى حکمت و فرزانگى بجوشاند و دانش خود را از راه الهام به او آموزد که در پاسخ هیچ سؤال و پرسشى در نماند و از حق و حقیقت سرگردان نشود، زیرا از طرف خداوند معصوم است و مشمول کمک و تأیید او است از خطا و لغزش و برخورد ناصواب در امان است، خدا او را بدین صفات اختصاص داده تا حجت بالغه بر هر کدام از خلقش باشد که او را درک کند، این فضل الهى است که به هر که خواهد عطا کند، و خدا صاحب فضل بزرگى است، آیا بشر قادر است که چنین امامى انتخاب کند یا منتخب آنها داراى چنین صفاتى بوده که آن را پیش انداخته‏اند بحق خانه خدا که تعدى کردند و قرآن را پشت سر انداختند، مثل اینکه مطلب را نمى‏دانند، هدایت و شفا در کتاب خدا است که پشت بدان دادند و پیرو هواى خود شدند و خدا آنها را نکوهید و دشمن داشت و بدبخت ساخت و فرمود (50 سوره قصص): «کیست گمراه‏تر از آنکه پیرو هوس خویش است، بى‏رهبرى از جانب خدا، به راستى خدا مردم ستمکار را هدایت نمى کند» فرمود (35 سوره غافر): «بزرگ است در دشمنى نزد خدا و آنها که که گرویدند، همچنان خدا بر دل هر متکبر جبارى مهر زند» و صلى الله على محمد و آله و سلم تسلیما کثیراً.
 
منبع حدیث: کتاب "اصـــول کــافــی" جلد 1 » کتاب حجت‏ » باب نادر مخصوص و جامع در فضیلت و صفات امام‏ » حدیث شماره 1
 
منابع دیگر حدیث :کمال الدین و تمام النعمة، ص 675 ـ 681؛ الأمالی شیخ صدوق، ص773 ـ 778؛ عیون اخبار الرضا(ع)، ج 2 ، ص 195 ـ 199؛ معانی الأخبار، ص 96 ـ 101.
 
منبع ترجمه : ترجمه کمره ای : اصول کافی  جلد 2 صفحه : 117

نویسنده علی حیدری در سه شنبه 100/5/5 | نظر

جواب به سوره کرونا

خداوند در قرآن تمام انسان‌ها را تا قیامت به تحدی و مبارزه طلبیده است تا یک سوره یا حداقل ده آیه مانند قرآن را بیاورند و باعث ابطالش شوند.

حال ‌مطلبی نشر شده با عنوان سوره کرونا و ملحدین ادعا می‌کنند که به تحدی قرآن پاسخ داده‌اند و مسرورانه به دور آن می‌رقصند.

مخالفان اسلام (مخصوصا غیر عرب زبانان) گمان می‌کنند که صرفا با هر متن عربی که یک کودک عرب هم می‌تواند بسراید به تحدی قرآن پاسخ داده‌اند!

??باید بدانیم وقتی گفته می‌شود مطلبی مانند قرآن بیاورید منظور چیست؟

باید مخالفان قرآن در جواب تحدی، متنی بیاورند که مانند قرآن دارای آرایه‌های ادبی فراوان با ظرافت کامل، ترکیب کلمات و صلابت و قاطعیت آنها، فصیح و بلیغ بودن، معنای عمیق و تاثیرگذاری درونی روی سنین و اقشار متفاوت یا سهل ممتنع بودن، تازگی در همه زمان‌ها و عدم کهنه شدن مطالب آن، وزن و آهنگ کلمات، ارتباط معنادار میان آیات، استفاده از کلمات عمیق که در هر زمان با شرایط قابل تطبیق باشد، جامع بودن معنا و مفهوم و محدود نشدن به زمان یا مکان خاص، داشتن سَبْک و قاعده‌ی مخصوص به خود و عدم کپی از یک سبک دیگر یا کپی از ترکیب کلمات قرآن و…

بیایید متنی که با اسم سوره کرونا نشر شده را بررسی کنیم تا حقارت و ناتوانی اسلام‌ستیزان در مقابل قرآن را کاملا احساس کنیم:

??کوفید (1) و الفیروس المبید (2) بل عجبو ان جاءهم من الصین البعید (3) فقال الکافرون انه مرض عنید (4) کلا بل هو الموت الاکید (5) لا فرق الیوم بین الملوک و العبید (6) فاعتصموا بالعلم و اترکوا التقالید (7) و لا تخرجو لتشتروا السمید (8) وامکثو فی بیوتکم انه بلاء شدید (9) واغسلو ایدیکم بالصابون الجدید (10)

??ترجمه: «کووید (1) و ویروس کشنده (2) آنها از دیدن آن که از چین دور می‌آید، متعجب می‌شوند (3) کافران می‌گویند که یک بیماری ستیزه‌جو است (4) نه این چنین نیست بلکه آن مرگی حتمی است (5) امروز هیچ فرقی بین شاهان و بردگان وجود ندارد (6) پس به علم متوسل شوید و سنت‌ها را رها کنید (7) برای خرید سمید از خانه خارج نشوید (8) در خانه هایتان بمانید که آن بلایی شدید است (9) و دست‌هایتان را با صابون جدید بشویید (10)

سبحان الله هر چقدر ملحدین و مخالفان اسلام بیشتر سعی می‌کنند جواب تحدی قرآن را بدهند، ضعف‌شان بیشتر آشکار می‌شود.

اگرچه این متن ساده را می‌توان از جنبه‌های متفاوت بررسی و رد کرد اما صرفا با بررسی چند موضوع ساده‌ی محتوایی آن را پاسخ می‌دهیم.

??نقد ظاهری:

سرقت ادبی و کپی‌برداری از قرآن و ترکیبات آن:

??ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ

??کوفید و الفیروس المبید

??بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ…..بَعِیدٌ….کلا بل هو …

??بل عجبوا ان جاءهم من الصین البعید فقال الکافرون انه مرض عنید….. کلا بل هو …

تمام تحدی‌هایی که به زعم ناباوران در جواب آورده شده، اثبات اعجاز قرآن است. چون:

الف) سیاق عبارات از خود قرآن اخذ شده است.

ب) بکارگیری الفاظ و کلمات باز از خود قرآن گرفته شده است.

ج) تنظیم آیات و سوره‌ها و حاشیه گذاری و اسم گذاری آنها از قرآن گرفته شده است.

د) قرائت آن باز به سبک قرآن است.

هـ) رعایت تجوید آن باز از قرآن گرفته است.

ی) الحان و صوت در تلاوت آن باز از قرآن گرفته شده است.

یعنی تمام این امور را که انجام دادند با طرح اولیه خود قرآن بوده است خب کجای این جواب تحدی است بلکه این اثبات قرآن هست. چون این امورِ مذکور، همگی در انحصار قرآن بوده است و صرفا کپی‌برداری از قرآن محسوب می‌شود.

??نقد محتوا و معنی:

1. گفته شده “هو الموت الاکید” یعنی (آن مرگی حتمی است) و همچنین “الفیروس المبید” یعنی (ویروس کشنده) در حالی که طبق آمارهای رسمی تنها حدود پنج درصد از مبتلایان به ویروس کرونا می‌میرند پس ابتلا به کرونا اصلا مرگ حتمی نیست و این یک اشکال بسیار فاحش در متن است.

[البته اگر از این موضوع نیز بگذریم که رسانه اسلام‌ستیز “رادیو فردا” متن خبر را با آب و تاب فراوان با تیتر سوره کرونا و دستگیری دختر جوان به نام آمنه شرقی اهل کشور تونس منتشر کرده اما در متنی که آورده، معنی شماره 5 را ذکر نکرده و به جای آن، نقطه‌چین گذاشته است!]

2. در ابتدا نوشته شده “کوفید” درحالی که کوفید، اسم است و باید ال بگیرد.

3. گفته است “مرض عنید”

عَنِید: جمع عُنُد، آنکه عالماً و عامداً با حق مخالفت کند، آنکه حق را بداند و از آن روى گرداند. [معجم المعانی]

کلمه “عنید” برای موجود دارای شعور و عقل به کار برده می‌شود و ترکیب “مرض عنید” اشتباه فاحش دیگر در متن است.

4. در شماره شش گفته است “لا فرق الیوم بین الملوک و العبید” یعنی: امروز هیچ فرقی بین پادشاهان و برده نیست.

این نیز از اشتباهات فاحش دیگر متن است زیرا در برخورد با ویروس کرونا تفاوت زیادی میان ثروتمند و فقیر وجود داشت. ثروتمندان راحت‌تر می‌توانستند وسایل بهداشتی و ضدعفونی‌کننده‌ها را تهیه کنند و همچنین فقرا اکثرا برای امرار معاش وارد جامعه می‌شدند در حالی که ثروتمندان از نظر مالی نگرانی نداشته و اکثرا هم در قرنطینه ماندند.

البته اگر از این موضوع نیز چشم پوشی کنیم که در زمان انتشار کرونا، عبید و برده وجود نداشت. همچنین باید کلمه عبید در مقابل مالک قرار بگیرد و نه پادشاه و مملوک.

5. در شماره 8 گفته است برای خرید “سمید” بیرون نروید.

سَمِید: آرد سفید، و در زبان متداول بر گندم نیمکوب یا بلغور اطلاق مى شود. [معجم المعانی]

مگر بیرون رفتن مردم قبل از کرونا برای آرد سمید بود؟! درحالی که سمید خودش یک نوع آرد خاص است که فقط در بخش‌های خاصی از آفریقا و اطراف آن مصرف می‌شود. [صرفا برای هم قافیه و هم وزن شدن از کلمه سمید استفاده شده است. در این حد ناتوان…!]

6. در شماره 10 گفته است دست خود را با صابون جدید بشویید. یعنی شستن دست با صابون قدیمی منسوخ شده و تاثیری ندارد؟ افرادی که قبلا صابون در انبار داشته‌اند و جدید نیست نباید از آن استفاده کنند و صرفا باید از صابون‌های جدید استفاده کرد! یا نه هر صابونی که یکبار از آن استفاده می‌شود را دور بیاندازیم و دوباره صابون جدیدی را استفاده کنیم! [اینجا هم صرفا برای ایجاد وزن و سجع از کلمه جدید استفاده شده!]

7. استفاده از کلمه “الکافرون” در این متن چه معنایی دارد؟! درحالی که الکافرون یک اصطلاح قرآنی است که به منکران دین اسلام گفته می‌شود. در این متن صرفا چون از آیه قرآن “فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ” کپی‌برداری شده از این کلمه استفاده کرده که بی‌معنی است.

??در اینجا ما تنها از لحاظ معنا و محتوا این متن نوشته را بررسی کردیم چون برای افرادی که با قرآن آشنایی ندارند هم، ناقص بودن محتوای این متن‌نوشته ملموس است اما برای کسی که ذره‌ای با زبان عربی آشنا و چند سوره از قرآن را خوانده باشد می‌داند که تفاوت زمین تا آسمان میان قرآن با این متن و سایر متونی که در پاسخ تحدی نوشته شده وجود دارد. یک کودک عرب زبان هم می‌تواند چند خط شعر و مطلب بنویسد و آن را هم‌قافیه کند و بعد شخصی آن را قرائت کند و… اما قرآن نگفته که یک متن یا شعر عربی بیاورید بلکه تمام عالم را به مبارزه طلبیده که مطلبی در حد آیات قرآن بیاورند.

??اگر پاسخ به تحدی قرآن ساده و یا ممکن بود تمام ناباوران عرب زبان و بیست میلیون عرب مسیحی قبطی که اکنون وجود دارند مطالبی را برای ابطال قرآن ارائه می‌دادند.

اگر پاسخ به تحدی قرآن ساده بود غرب و شرق برای هموار شدن مسیر استعمار و غارتشان در خاورمیانه، بجای جنگ‌های سنگین با مجاهدان اسلام یک سوره مانند قرآن می‌آورند و تمام…

اما این قرآن است که قلب‌ها را تسخیر می‌کند و با آیاتش در جان‌ها نفوذ کرده است اما آیا مواردی که در پاسخ به تحدی قرآن می‌آورند نیز واقعا این ویژگی را دارند؟!

??ابو العلاء المعری (م449هـ) از بزرگترین زبان‌شناسان و شاعران عرب زبان که به خیام عرب نیز مشهور است در کتاب “الرسالة الغفران” که دانته نیز با الهام از آن، کتاب کمدی الهی را نوشته است، می‌گوید: «و شخص ملحد، شخص هدایت یافته، شخص رویگردان از اسلام و شخص دنباله رو آن متفق هستند این (کتابی) که محمد آورده است کتابی اعجاز برانگیز می‌باشد و سبب شده که حتی دشمنانش هم زبان به ستایش آن بگشایند، هیچ نظیر و مانندی ندارد، نه قصیده موزون است و نه رجز است، نه به خطابت عرب‌ها شباهت دارد و نه به سان سجع کاهنان خردمند است.

قرآن همانند خورشید تابان از راه رسید و نور شادی پراکند، اگر خرد هر کسی آن را بفهمد شگفتی‌اش جانش را به لرزه می‌اندازد {وتلک الأمثال نضربها للناس لعلهم یتفکرون}

و به یک آیه از آن یا بخشی از آیه، هرگاه در میان فصیح‌ترین سخنان که آفریدگان بر آن توانایی دارند، قرار گیرد مانند شهابِ درخشنده‌ای است در پاره‌ای از ظلمت شب و همانند گل بوته بیابان در شوره‌زار بی‌آب و علف می‌شود. پس خداوند والامقام و مبارک است که بهترین سازندگان می‌باشد.»

[الرسالة الغفران، ابوالعلاء المعری، تحقیق و شرح عائشة بنت الشاطیء، (ط: 9، دارالمعارف، القاهرة، 1977م)، صص472 – 473]

??تحدی قرآن برای تمام ناباوران تا قیام قیامت ادامه دارد تا کتابی مانند قرآن یا ده سوره مانند قرآن یا یک سوره مانند قرآن یا حداقل ده آیه مانند قرآن بیاورند تا تمام قرآن را باطل کنند. خداوند حروف را هم هر بار به رخ مخالفین می‌کشد و در اختیارشان قرار می‌دهد تا این مبارزه طلبی را جواب دهند: الم، کهعص، طه، المر، طس، ص، یس، حم عسق…

?نویسنده: دکتر م.ا

?تهیه شده در: «رد شبهات ملحدین»

??7 خرداد 1399 هجری شمسی


نویسنده علی حیدری در دوشنبه 99/7/21 | نظر

واقعه تاریخی غدیر خم در سه روز


در سال دهم هجرت، به دستور الهی، آخرین سفر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به مکه برای تعلیم حج و اعلام ولایت ائمه (علیهم السلام) آغاز شد. در این سفر بیش از یکصد و بیست هزار نفر آن حضرت را همراهی کردند که در شرایط آن زمان سابقه نداشت. بلافاصله پس از پایان مراسم حج، اعلام شد همه حجاج از مکه خارج شوند و برای برنامه ای مهم در غدیر خم که کمی قبل از محل جدا شدن کاروان‌ها بود، حضور یابند.سه روز پس از پایان مراسم حج، سیل جمعیت به سوی غدیر حرکت کردند.

 

اجتماع عظیم در غدیر

با رسیدن به محل موعود، فرمان توقف از سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله) صادر شد و مرکب‌ها از حرکت ایستادند و مردم پیاده شدند و هر کس جایی برای توقف سه روزه آماده کرد.به دستور پیامبر (صلی الله علیه و آله)، سلمان و ابوذر و مقداد و عمار زیر چند درخت کهنسال را آماده کردند و روی درختان، پارچه ای به عنوان سایبان قرار دادند. در زیر سایبان، منبری به بلندی قامت پیامبر (صلی الله علیه و آله) ادامه مطلب...

نویسنده علی حیدری در جمعه 99/5/3 | نظر

عید غدیر ، در نزد سائر مسلمین از عامّه

در اینجا ذکر دو نکته لازم است:

اول آنکه این عید، اختصاص به شیعه ندارد، گر چه در شیعه مزید عنایت و علاقه خاصى به آنست، اما از نقطه نظر اصل احترام و عید قرار دادن، سایر افراد مسلمین غیر از نواصب و خوارج، این روز را محترم مى‏شمارند، و عید مى‏گیرند، و روى همین اصل است که مسعودى گفته است: پیامبر اکرم درباره امیر المؤمنین على بن ابیطالب (رضى الله عنه) در غدیر خم گفت: من کنت مولاه فعلى مولاه.و این در روز هجدهم از ماه ذوالحجه بوده است.و غدیر خم نزدیک آبى است که معروف است‏به خرار در ناحیه جحفه، و ولد على و شیعته یعظمون هذا الیوم.و اولاد على و شیعان او این روز را معظم مى‏دارند.

و محمد بن طلحه شافعى گوید: ترمذى در صحیح خود، با اسناد خود از زید بن ارقم روایت کرده است که: رسول خدا فرمود: من کنت مولاه فعلىّ‏ مولاه و با این لفظ فقط ترمذى آورده و چیزى بر آن نیفزوده است.ولى غیر ترمذى نیز روزى را که این جمله را رسول خدا گفت، و موضعى را که در آن بیان کرد آورده‏اند، و آن هنگام بازگشت رسول خدا از حجة الوداع بود، در روز هجدهم از ذوالحجه، و موضع ما بین مکه و مدینه در محلى که به آن خم مى‏گفتند، در غدیرى که آنجا بود.و به همین مناسبت آن را روز را غدیر خم نام نهادند.و خود امیر المؤمنین در شعرى که سروده‏اند، و ما در گذشته آوردیم، نام غدیر خم را برده‏اند.و این روز عید شد، و موسم و محل اجتماع مردم قرار گرفت، چون وقتى بود که رسول خدا صلى الله علیه و آله على را به این منزلت رفیع تخصیص و تشریف داد، و احدى از مردم را در این منزله و مرتبه با على شریک نگردانید.

و ابن خلکان در ترجمه احوال المستعلى پسر المستنصر بالله آورده است که: بویع فى عید غدیر خم و هو الثامن عشر من ذى الحجة سنة سبع و ثمانین و اربعمائة. 

«مستعلى در روز عید غدیر خم، مردم با او به خلافت‏بیعت کردند، و آن روز روز هجدهم از شهر ذو الحجه سنه 487 از هجرت بود» .

و علامه امینى گوید که: ابن خلکان نیز در ترجمه المستنصر بالله عبیدى آورده است که: او در شب پنجشنبه، دوازده شب مانده به آخر ماه ذو الحجه سنه 487 وفات یافت.

آنگاه ابن خلکان گوید : این شب همان شب غدیر است ، یعنی شب هجدهم از ذوالحجه ، و آن غدیر ، غدیر خم است ( با ضم خاء و تشدید میم ) و من جماعت کثیری را دیده ام که می‌پرسند : این شب در چه موقع از ذوالحجه بوده است ؟ و این مکان بین مکه و مدینه است و در آنجا غدیر آبی ( برکه و آبگیر) است و گفته می‌شود که در آنجا نیزاری هم بوده است. و چون پیغمبر اکرم علیه السلام از مکه شرفها الله تعالی در سال حجه الوداع باز می‌گشتند ، و به این مکان رسیدند ، بین خود و علی بن ابی طالب عقد برادری بستند و گفتند : عَلِیٌّ مِنیِّ کَهَارُونَ مِنْ مُوسَی.اللَّهُمَّ و الِ منْ والاُه ، وَ عَادَاهُ مَنْ عَادَاهُ ، وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ ، وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.

و شیعیان به این روز تعلق و وابستگی بزرگ دارند. و حازمی گوید : غدیر خم یک وادی است بین مکه و مدینه در جحفه که در آنجا غدیری است و پیامبر در آنجا خطبه خواندند و آن وادی معروف است به شدت وخامت و ترس ، و زیادی حرارت. الخ کلام ابن خلکان.

وثعالبی در (( ثمار القلوب )) بعد از آنکه شب غدیر را از شبهای مشهوره و معروفه در نزد امت شمرده است ، گوید : و آن شب شبی است که فردای آن رسول خدا علیه السلام بر روی جهاز اشتران خطبه خواندند، و در آن خطبه گفتند : مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ. اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ ، وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ. و شیعه أین شب را بزرگ می‌دارد و به قیام و عبادت تا به صبح می‌گذراند.

و از مویدات این عید ، تبریک و تهنیتی است که شیخین و امهات المومنین ( زنهای رسول خدا ) و دیگران از صحابه ، به امر رسول خدا به امیر المومنین گفتند : و معلوم است که تهنیت از خواص عید و ایام سرور است.

دوم : آنکه تاریخ زمان این عید ، به زمانی دور دست بر می‌گردد ، که همین طور متصلاً تواریخ نشان می‌دهد ، تا می‌رسد به زمان و عصر رسول خدا که ابتدایش همان روز عید غدیر سنه دهم از هجرت بعد از حجه الوداع است که رسول خدا برای برپاکردن این مراسم در بیابان وسیع و در حضور جماعت معظم از برای برپا کردن این مراسم در بیابان وسیع و در حضور جماعات معظم از مسلمین ، مقر و مستقر حکومت خود را بعد از خود ، از جهت وجهه دنیویه و دینیه معین کرد و برای حضار از آنها مستوای شامخ و ممشای واضح جیلاً بعد جیل ونسلاً بعد نسل مشخص نمود ، و فرمود : فَلْیُبَلَّغِ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ باید حضار به غائبین برسانند و این مشهد عظیم را بعد از ورود خود در اوطان بازگو کنند و علیهذا آن روز موسم عظیم و روز مشهودی بود که هر شخص منتحل و متعلق به اسلام را در برابر چنین بنیانگذاری متین برای امامت و خلافت مسلمانان مسرور و فرحمند می‌ساخت و بدین موهبت کبری ، مبتهج و خوشحال می‌نمود که راه شریعت و انوار احکام آن ادامه می‌ یافت ، بطوری که آراؤ فاسده و اهواء کاسده بتوانند با این منهج تا روز بازپسین در مسیر خود حرکت کنند و به کمال نفسانی و تمامیت خود از قوه و استعداد به فعلیت نائل آید.


نویسنده علی حیدری در یکشنبه 99/4/29 | نظر

أئمّه شیعه‌ و شیعیان‌ ، عید غدیر را زنده‌ نگه‌می‌دارند

امامان معصومین سلام الله علیهم اجمعین، شیعیان خود را امر به شادى و سرور و تهنیت و تبریک و تسلیم و روزه و انفاق در این روز نموده، و با عنوان عید، و نام و نشانه عید با آن رفتار مى‏نمودند.

و بالاخص طائفه امامیه در این روز، اجتماع عظیمى در کنار مرقد مطهر مولى امیر المؤمنین علیه السلام در نجف اشرف دارند، و زیارتى غدیر از زیارتى‏هاى مخصوصه آن حضرت است.رجال شیعه از قبائل و شهرهاى دور و نزدیک، گرداگرد قبر آن حضرت اجتماع دارند، و زیارت مخصوصه او را که از ائمه طاهرین روایت‏شده، و حاوى جمیع کمالات و بیانگر همه مقامات و درجات اوست مى‏خوانند، و از کتاب و سنت آنچه را براى دفع مخالفان است، با حجت‏هاى دامغه بازگو مى‏کنند.

و در تمام شهرها و حتى قرآء و قصبات، روز غدیر، روز عید رسمى است، و ملیون‏ها مرد و زن مسلمان اعم از شیعه و سنى، این روز را محترم مى‏شمارند، و به آداب عبادى و امور حسبى و قربى مشغول مى‏شوند.

سنت عید گرفتن در روز غدیر، به این داستان، خلود و دوام بخشیده است، و متن غدیر را ثابت و محقق، و گذشتگان آن را به آیندگان مى‏سپارند.بیدارى به عبادت در شب غدیر، و صله ارحام و ضعفآء و توسعه بر عیال، و زینت‏بستن، و لباس‏هاى نو و جامه‏هاى پاک و پاکیزه پوشیدن، و احسان و بر و گسترش خیرات و مبرات در این روز، همه و همه از موجبات بقآء این اثر جاوید است، تا مردم به دنبال ریشه و سرچشمه غدیر بروند، و تفحص و تجسس از اصل قضیه بنمایند، و شاخه‏هاى ایمان در دل‏هاى ایشان رشد کند و قوى گردد.

و چقدر زیباست که ایرانیان امروزه که در اثر غرب‏زدگى مبتلا به آداب و رسوم ملى باستانى، و عیدهاى مجوسى و زردشتى شده‏اند، و غالبا در ایام نوروز براى خود و خانواده خود لباس نو تهیه مى‏کنند و جشن و سرور دارند، این بدعت زشت را ترک نموده، و عید غدیر را که ستون ایمان است‏به عنوان تعطیل رسمى تا چند روز براى دیدن‏ها و سرورها، و تجدید لباس‏هاى کهنه به لباس‏هاى نو قرار دهند، تا یکسره دیو زشت طبیعت جاى خود را به فرشته رحمت دهد، و شیعه که پیوسته کارهایش از روى تعقل و حساب بوده است، در این مقطع نیز بى‏حساب و غافلگیر در دام نیفتد.

عید غدیر، سلسله مکتب تشیع را در هر سال، گذشته را به آینده متصل مى‏کند و رشته را دوام مى‏بخشد، و پیوسته دیو شوم و غول استکبار و خودسرى را منکوب، و مبارزه با آنرا جاودان مى‏کند.



امام شناسی ج 9 ص 208


نویسنده علی حیدری در یکشنبه 99/4/29 | نظر

اشعار صفی الدین حلی در ابهت و جلال امام علی علیه السلام


فاضل شاعر و ادیب ماهر، عبدالعزیزبن السرایا که مشهور به صفی الدین حلی و از شاگردان مبرز مولانا محقق حلی أعلی الله تعالی مقامهما الشریف در وصف ابهت و جلال روحی حضرت امیر علیه السلام می سراید:


1- جمعت فی صفاتک الاضداد *** فلهذا عزت لک الانداد

2- زاهد حاکم حلیم شجاع *** فاتک ناسک فقیر جواد

3- شیم ما جمعن فی بشر قط *** و لا حاز مثلهن العباد

4- خلق یخجل النسیم من اللطف *** و بأس یذوب منه الجماد

5- ظهرت منک للوری مکرمات *** فأقرت بفضلک الحساد

6- إن یکذب بها عداک فقد *** کذب من قبل قوم لوط و عاد

7- جل معناک أن یحیط به الشعر *** و یحصی صفاته النقاد


1ـ ای أمیرالمؤمنین! در اخلاق و شیم تو صفات متضادی با هم جمع شدند و بدین جهت حریفان و هم قطاران و هم انبازان تو نادرالوجود شده و نتوانستند در صحنه عالم خودی نشان دهند.

2 ـ چون تو هم زاهد بودی و هم حاکم، و حلیم بودی و در عین حال شجاع، شمشیر زن بی باک بودی و در عین حال اهل عبادت و دعا، فقیر بودی و در عین حال بخشاینده.

3 ـ اینها صفاتی است از اضداد که تا بحال در هیچ بشری جمع نشده و هیچیک از بندگان نتوانسته اند مثل آن را حائز گردند و در خود بوجود آورند.

4 ـ تو چنان اخلاق نیکو و لطیف و ملایمی داشتی که لطافت آن نسیم لطیف را شرمنده میکند، و در عین حال شدت و صولتی داشتی که از قهرش جمادات ذوب میشوند.

5 ـ از تو کرامت ها و عجائبی سر زده و برای اهل عالم ظاهر گشته است تا جائی که ناچار، حسد برندگان بر تو، همه به آنها، اعتراف و اقرار نموده اند.

6 ـ اگر دشمنان تو آنها را تکذیب کنند تازه نیست؛ قبل از آن هم قوم لوط و قوم عاد پیامبران خود را تکذیب نمودند.

7 ـ معانی موجوده در تو و واقعیت و حقیقت تو عالی تر و راقی تر است از آنکه بتواند شعر، آنها را در خود بگنجاند و بر آنها محیط شود، و بزرگتر است از آنکه بتوانند نقادان و حسابگران آنها را به شمارش درآورند.



 


نویسنده علی حیدری در شنبه 99/4/28 | نظر
اعمال شب جمعه قسمت اول

شب جمعه را اعمال بسیارى است که ما در اینجا تنها به ذکر چند عمل بسنده می ‏کنیم.

 

اوّل:یکی از اعمال شب جمعه بسیار گفتن‏ «سبحان اللّه،و اللّه اکبر،و لا اله الاّ اللّه»و زیاد صلوات فرستادن در این شب است. ادامه مطلب...

نویسنده علی حیدری در شنبه 99/4/28 | نظر

اعمال شب جمعه قسمت دوم

 

ششم:دعاهاى مخصوص شب جمعه‏ را بخواند که آن دعاها بسیار است و ما به ذکر برخى از آنها بسنده مى‏کنیم: به سند صحیح از امام صادق علیه السّلام روایت شده:هرکس در شب جمعه در سجده آخر نافله شب این دعا را هفت بار، بخواند،هنگامی‏که از آن فارغ شود،آمرزیده شده باشد. و اگر در هر شب این دعا را در سجده آخر نافله شب بخواند،بهتر است. و آن دعا این است:

 

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ . ادامه مطلب...

نویسنده علی حیدری در شنبه 99/4/28 | نظر
تمامی حقوق مادی و معنوی این وبگاه محفوظ و متعلق به مدیر آن می باشد...
طراحی و بهینه سازی قالب : ثامن تم ( علیرضا حقیقت )